De hoop was op een nieuw Tool album, zeker na al het werk van Puscifer, maar we kregen een nieuw APC album. De 2 singles, The Doomed en Disillusioned, voorafgaand aan het album beloofde veel goeds...

The Doomed was toen hij uitkwam meteen een nummer wat me aangreep, weer het oude vertrouwde geluid van APC, ik was ze een beetje uit het oog verloren en omarmde dan ook het nummer alsof dit een los nummer was en dat er voorlopig niet meer zou komen. Harder en ruwer dan wat we van Puscifer gewend zijn de laatste paar releases. 1 van de persoonlijke favorieten van het album voor mij.

Na de twee singles werd Talk Talk nog voor de album release gereleased, dat nummer doet het niet voor mij en is 1 van de mindere nummers op het album.

Hoogtepunten, titeltrack en opener: Eat The Elephant, The Doomed, So Long and Thanks for All the Fish en Disillusioned. Disillusioned had qua thema niet misstaan op een Muse album.

Helaas was ik te laat voor de white vinyl version, maar ben erg blij met mijn 180 grams vinyl versie, waar het artwork lekker goed uitkomt, helaas geen lyricssheet toegevoegd, dat vind ik toch altijd wel een must.

Tags: music, review, vinyl

De 10k van de Alkmaar City Run by night was de eerste wedstrijd van 2018. Gezien de wat matige conditie en idem voorbereiding en de bestrating van de binnenstad van Alkmaar gekozen om niet op de vibram fivefingers te lopen maar op de Nike’s.

Alkmaar wat was je mooi, wat een leuk parcours en mooi verlicht en gezellige muziek. De smalle straatjes van de binnenstad zorgde voor een knusse run met de andere lopers en de toeschouwers langs de weg. Altijd leuk als ze de naam van je startnummer op je borst roepen als je voorbij snelt en de kids vragen om een highfive.

Met een 49.34 een al met al geslaagde wedstrijd, hoewel de hartslag app wel 98% in de categorie extreem aangaf. Dus dat wordt nog trainen om op hartslag te lopen. Daarnaast was steken in de buik, doordat er iets te laat gegeten was ’s avonds. Blijf toch echt een ochtendrunner.

Tags: running, wedstrijdverslag

Toen kwam de dag dat je 40 werd. Of er nog iets op mijn bucketlist stond, nou eigenlijk zou ik nog wel een Marathon willen lopen, maar al die trainingsuren heb ik echt geen tijd voor hoor. Toen kwam ik het boek tegen van Koen de Jong en Stans van der Poel. Het trainingsschema ziet er aantrekkelijk uit, maar ik twijfel nog.

Op mijn vibram’s heb ik nog nooit meer dan 27 km gelopen, en hoewel je in dit schema nooit meer dan 14 km loop, ben ik toch wel bang dat de voetjes het zwaar gaan krijgen.

Terug naar de bucketlist, 2021 moet de London Marathon als het goed is op mijn verjaardag, zondag 25 april gehouden worden, dus dat wordt de uitdaging. Met het trainingsschema uit het boek gaan we toch eens proberen de Marathon te bevechten!

Tags: running, books, marathon