Na 2 jaar de Home Edition, mochten we eindelijk weer echt van Zaandam naar Amsterdam lopen. Jippie zou je denken, maar voor mij persoonlijk was het dit jaar even wat anders. Als de week ervoor je grote liefde overleden is aan borstkanker en je de emotioneelste week uit je leven hebt gehad is de voorbereiding niet echt best. De dag na de crematie, moet je dat wel doen, vaak spookte het door mijn hoofd, ja, nee, ja, nee, nee, nee, ja, ja, JA. Een dag met collega lopers doet me mogelijk goed, daarnaast is Londen het hogere doel en die voorbereiding moet, hoe moeilijk ook, doorgaan.

Door de eerder aangehaalde Home Edition was Sietske meer dan ooit verbonden aan de Damloop. Sietske was de drumband in ons eigen IJ-tunnel, de verzorgingsposten onderweg en de verzorger van de wedstrijdfoto’s achteraf. Normaal wist je dat als je een TV camera onderweg zag dat ze aan de andere kant voor de buis zat te kijken of ze jou of een collega zag voorbij komen. Na het stopzetten van je workout na de finish was het eerste wat je deed een berichtje sturen aan Sietske dat je gefinisht was, waarop gereageerd werd dat ze trots op me was dat ik het weer geflikt had. Dat allemaal niet in de editie van 2022.

Door een week van slechte nachtrust werd dtd22 wel een uitdaging, maar het zou vooraf al niet om de tijd gaan, omdat hij onderdeel was van het trainingsschema richting Londen. Niet te hard starten was het plan, niet te veel ergeren aan mensen die links wandelen en niet te veel slalommen in het begin om energie te besparen. Vooraf afgestemd met collega Claudia om samen te gaan lopen en dat pakte goed uit.

Qua drukte viel het veel mee in het begin, er was wel plotseling een fuik binnen de kilometer, die niemand zich kon herinneren van vorige edities. En er was een noop die plotseling bijna stil stond, zodat ik bijna onderuit ging en er was veel regen.

Gelukkig was er ook veel support langs de kant van de weg, traditiegetrouw collega Laura, familieleden van Claudia en collega Evert-Jan volgde elkaar op tegen het einde van de dtd. Respect dat jullie in de stromende regen naar hardlopende mensen komen kijken, super tof!

Voor we het wisten waren we bij de finish, tevreden met hoe het was gegaan, tevreden met de tijd. Voorlopig helaas nog geen finish foto’s gezien van de organisatie, maar het vingertje ging richting hemel, deze was voor jou moppie!

Tags: running, kwf, rentegenkanker, hardlopen

De dag was minder chaotisch dan toen die dag van de halve van Londen, maar het wekkertje geen weer vroeg. Door de last-minute inschrijving moest er eerst nog een startnummer opgehaald worden en met 9.000 deelnemers weet je nooit hoe druk het kan zijn bij de start. Plan was niet met de smart naar Rotterdam centrum te gaan, maar het laatste stukje met de trein te doen. Dus na een autorit, een treinrit en een stukje wandelen bij de start aangekomen. Gelukkig nog niet druk, was ook pas 8 uur en de start was om 9 uur, dus binnen 15 minuten de klus geklaard, startnummer binnen, opgespeld en shirt gewisseld. Nu wachten tot de start.

Door de late inschrijving, starten in startvak D. Het laatste startvak, helemaal achteraan. Niet echt de route verkent, we gaan wel zien waar we langs gaan. Was immers een vervanging voor de lange duurloop die om de marathontraining op het programma staat. Leuk Rotterdam maar Londen blijft het grotere doel!

Bij de start werd er omgeroepen dat er iemand op blote voeten liep, “ook barefoot running” in Rotterdam vandaag! Jij wel broeder, dacht ik, ik had mijn Nikies maar aangetrokken, want dat worden ook de marathon schoenen.

Zoals elke wedstrijd is het begin erg hectisch met veel duw en ellebogen werk en op zoek naar een lekker pace en vooral ruimte. Nou die ruimte en die pace wilde maar niet komen. Veel smalle fietspaden op het eerste deel van de route en af en toe een fuik, waarvan je dacht, die hadden we bij de start moeten hebben. Dus regelmatig over het gras, aan de verkeerde kant van de afzetting en dat soort gekkigheid. Nee een evenaring van de tijd uit april in Londen ging er vandaag niet in zitten en die was nog wel op vibrams!

Het was een vochtige en warme dag, maar gelukkig nog wel droog, wel af en toe wat druppels maar dat mocht geen naam hebben, de rest van de dag was het wel wat natter dan deze ochtend in Rotterdam. Dus veel drinken. Eerste drank post toch maar even overgeslagen om wat ruimte te creëren, wat redelijk werkte want het werd al wat rustiger op het parcours.

Richting de Van Brieneoordbrug begon het sweet toch een beetje toe te nemen, we gaan toch niet die brug op en over? Geen parcoursverkenning weet je nog… Maar gelukkig niet, liepen we er alleen onder door, waar een koor voor de sfeer en kippenvel zorgde.

De km’s vlogen voorbij, de gps was natuurlijk weer te positief en liep alweer bijna een km voor. Maar het vooruitzicht op de Coolsingel te finishen was er 1 die ervoor zorgde dat de voetjes vooruit bleven gaan. Toen we Blaak naderde kwamen de herinneringen van de stad waar ik 3 jaar in doorgebracht had tijdens mijn Hogeschool periode toch wel weer terug, zouden er nog bekende uit die tijd langs de kant staan? Even wat gezichten screenen, nee geen bekende. Toch nog een stukje parcours met herkenning, met inderdaad een finish met wat extra’s op de Coolsingel.

Toch maar weer trots onder de zoveelste finishboog te lopen. Handjes in de lucht en smile naar de camera’s en even extra aandacht voor de tekst om mijn shirt, want deze was natuurlijk ook voor het kwf!

De medewerkers van #rentegenkanker, veel deelnemers met het shirt trouwens, vingen me op na de finish. Ik zie geen naam op je startnummer, dus uitgelegd dat ik hier voor een trainingsrondje was voor de marathon van Londen in oktober en dat ik zelf een actiepagina heb op gezet. Het enthousiasme van de medewerkers was echt heel erg leuk, wat een toppers!!! Nog snel een fotootje in het kader “I DID IT”, als ik de foto vind repost ik hem nog wel!

Rottedam het was weer leuk, dankje!

Tags: running, kwf, rentegenkanker, hardlopen